ای معلم مهر حرف تو برایم زمزمه محبتی ست و حتی خستگی دستانت برایم غباری مقدس است تو را در تپش مهر لبخند می جویم در قنوتی جاودانه ، معلم روزت مبارک

ای آبی چشم تو مرا وسعت پرواز                                         از شوق نگاه تو الفبا شده آغاز

من گنگ ترین آینه ام در نظر تو                                ای ساده ترین پاسخ پیچیده ی هر راز

طنین صدای انبیاء را از لابه لای کلماتت می شنوم. نام مبارکتت علم را آبرو می بخشد و ایمان را در قلب های تشنه رسوخ می دهد.دست هایمان را گرفتی و از هیچستان تاریکی به هستی گاه اندیشه و نور راهنماییمان کردی.دنیا را در باورمان جاری ساختی .با لهجه دریا حرف زدی و با زبان باران برایمان از حرف نخست گفتی که آدمیت آغاز مسئولیت بود. از جایگاه علم گفتی در عرش که چون ستاره ای پر نور هر روز جهان را روشن می کند.انسانیت را به یادمان آوردی و آبی ترین وسعت اندیشه را به رویمان گشودی و بازترین پنجره های رهایی را در مقابل چشمان جستجو گر مان نهادی.

ای همدل با آینه و همزبان با آب، تو که  در ظلمات شب تیره مان درخشیدی و به سوی ساحل امن ایمان رهنمون شدی ، ما دانائیمان را مدیون تواییم. اینک تشنه تر از همیشه ایم و جان عطشناک ما در پی جرعه ای معرفت است.

ای استاد ، دلت گرم و دیده ات روشن باد.